گزارش یک کشتار دسته جمعی
چندروزی است که اینترنت در کشور ما قطع بود. آیا سرانه مطالعه بالا رفت؟ چندسالی است که وقتی بحث مطالعه کتاب و فقر عجیب جامعه در این باره پیش می آید جماعتی مصر هستند که "اشکالی در کار نیست. مطالعه از کتاب و مجلات و رومه های کاغذی به فضای مجازی منتقل شده است و مردم نیازشان را به دانستن در فضای مجازی مرتفع میکنند". پس با این حساب باید در روز های گذشته تیراژ رومه ها و مجلات چندین برابر شده باشد و مردم جلوی کتابفروشیها و دکه های رومه فروشی بین دست و پای هم گیر کرده باشند، از شدت ازدحام!
مردم کشورمان که تا همین روزهای پیش همگی سر در گوشی تلفن همراه داشته اند و مشغول مطالعه پیگیر و بی وقفه آثار مهم علمی و ادبی و فرهنگی(!) بودند و مدت زمان نشستن در اتوبوس و مترو و تاکسی را برای خودشان کوتاه و البته مفید میکرده اند، حالا همین مردم، در روزهای قطعی اینترنت کدام شان بین مطالعه رومه، مجله یا کتاب دیده شدند؟ یعنی در این مرز پرگهر کسی نیازمند پیگیری اخبار مهم و موضوعات علمی فرهنگی و ادبی و . نشد که کتاب یا مجله در دست بگیرند؟ کدام صدمه شدید به پیکره فرهنگی جامعه وارد شد، از این چندروز مطالعه نکردن ما مردم؟
همه اینها نشان میدهد که ما کمترین زمان ممکن را صرف مطالعه واقعی و مفید میکنیم. ما در فضای مجازی وقت مان را میکشیم. روزانه یکی دو ساعت، در خوشبینانه ترین حالت ممکن، سر در گوشی تلفن های همراه مان داریم. یعنی در پنجاه سال عمر حدود دو تا چهار سال از عمرمان اینطوری میگذرد. البته این دو تا چهار سال برای کسانی است که اساسا اعتیاد شدیدی به مطالعه ویژه در فضای مجازی ندارند وگرنه اوضاع برای برخی ها خیلی خرابتر است. وقتی هم که بپرسی یا اعتراض کنی جواب میشنوی که خب داریم مطالعه میکنیم! اگر اینقدر سرانه مطالعه در کشور بالا رفته، پس چرا اوضاع فرهنگ اجتماعی مان اینچنین است؟ موقعیت همان است که گفتم: یک وقت کُشی ملی در سراسر ایران صورت میگیرد در رابطه با فضای مجازی. حالا اینکه نسل ما با این اوضاع و احوال فرهنگی بناست چه نسل دیگری را تربیت کند الله اعلم.
برای این هفته پیشنهاد میکنم مسئولان کشور زودتر اینترنت مان را وصل کنند تا مردم بازهم به مطالعه شگفت انگیز و پیگیرشان در فضای مجازی ادامه دهند تا خدای ناکرده صدمه ای به فضای فرهنگی کشور وارد نشود. این هفته پیشنهادمان به مسئولان بود نه مردم!
درباره این سایت